Walt Disney’s eerste lange animatiefilm, Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen, werd op 21 december 1937 uitgebracht en kreeg lovende kritieken. Het kostte Walt Disney en zijn team van kunstenaars vier jaar om het project te voltooien. De film wordt nu door veel mensen over de hele wereld als een klassieker beschouwd.
Walt Disney was een creatief genie in 1933, toen hij besloot een tekenfilm te maken die langer zou zijn dan alles ervoor. De film moest de lengte hebben van speelfilms en vanwege zijn grote liefde voor sprookjes – zoals blijkt uit het feit dat Sneeuwwitje er een werd, net als al die andere verhalen waarin je in slaap valt van geluk over hoe geweldig de dingen gaan. Koos hij dit bijzondere verhaal als deel twee van nog veel meer verbazingwekkende avonturen die achter hun afgebeelde vensterbank of langs bospaadjes wachten.
Uitwerking van zijn idee
Walt had het idee goed uitgewerkt en nodigde een paar van zijn medewerkers uit om het te bekijken. Hij speelde alle drie de rollen – Sneeuwwitje, stiefmoeder (de boze) Koningin Nasty – net als in een verzonnen verhaal waarin je alles kunt zijn wat je maar wilt! Zijn enthousiasme zorgde ervoor dat iedereen het leuk vond wat ze zagen; maar velen wisten hoe moeilijk dit project eigenlijk zou zijn, omdat het maken van iets zo lang voor de film perfectie vereist van begin tot eind, zonder enige ruimte ertussenin.
De werknemers werkten hard om de karakters te ontwikkelen. Walt wilde dat de mensen in zijn film, ‘Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen’, er niet alleen zouden uitzien als een stripfiguur, maar zich ook zo zouden gedragen op het scherm, zodat ze meer geschikt zouden zijn voor volwassenen wanneer ze er thuis naar keken, en ook wat humor zouden bevatten met hun persoonlijkheidskenmerken!
Inspreken van figuren
Walt Disney besteedde aandacht aan de stemmen van zijn personages in Sneeuwwitje. Hij wilde dat ze allemaal vriendelijk en gastvrij zouden klinken, dus zocht hij acteurs die met hun optreden een publiek zouden kunnen aantrekken dat zo goed paste bij zulke belangrijke rollen! Het enige probleem was dat voor dit proces één man nodig was: Mr Walt zelf, alleen thuis zittend zonder afleiding of andere bezoekers, zoals vroeger toen hij samen aan films werkte enzovoort; maar nu, ook al is hij alleen, is het hard werken om in je eentje creatief te zijn!?
Voor sommige personages kostte het veel moeite om de juiste stem te vinden. Toen Walt Disney bijvoorbeeld Sneeuwwitje in handen kreeg (uiteindelijk Adriana Caselotti een operazangeres), had hij moeite om het kenmerkende dialect van Dopey te bedenken voor haar kleine dwergenvriendjes. Dus besloot hij uiteindelijk dat deze mompelaar helemaal niet zou praten!
Financiering van de film
Het personeel van de film kon beloond worden voor hun harde werk en inspanning. Walt Disney zelf bood ook extra loon aan, omdat hij wilde dat deze film in alle opzichten perfect zou zijn, zonder fouten – zoals het leven altijd perfect moet lijken als je er later op terugkijkt vanuit je gelukspunt (of wat heb je).
Toen Sneeuwwitje halverwege de productie was, begonnen ze zich zorgen te maken over geld; de schulden stapelden zich soms hoger op dan de Mount Everest! Maar toen begon het er beter uit te zien toen Koning George op een dag langskwam om te vragen of hij wat nieuwe handen kon inhuren voor zijn boerenploeg: “We hebben meer kruidendokters nodig,” zei onze nobele bezoeker, dus we hebben ze allemaal snel opgeleid, terwijl deze paar een plek kregen om heggen te snoeien.
Groot succes
De film Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen werd een groot succes. De arbeiders hadden meer dan twee miljoen tekeningen gemaakt, die vervolgens werden gebruikt voor het maken van deze 83 minuten durende film in 1937 met Walt Disney zelf als regisseur! Het leverde hem maar liefst 8+ miljoen dollar op na afbetaling van alle onkosten, inclusief leningen die hij van banken had gekregen – denk daar maar eens over na: drie keer zoveel als aanvankelijk werd verwacht toen ze met filmen begonnen!