Intouchables (Ontzettend Leuke Film, 2011)

Intouchables (Ontzettend Leuke Film, 2011)

Wat is jouw favoriete film? Dat zal moeilijk te beantwoorden zijn als je niet zeker weet hoe hij heet. Maar zelfs als je je de titel kunt herinneren, waar heb je er dan over gehoord? De meeste mensen hebben van een nieuwe release gehoord via een advertentie of via mond-tot-mondreclame. Met zoveel films die elk jaar worden uitgebracht, kan het moeilijk zijn om ze allemaal bij te houden. Een film die net in 2011 is uitgekomen en lovende kritieken heeft gekregen, is “Intouchables”.

Intouchables is een Franse film oorspronkelijk geregisseerd door Olivier Nakache en Éric Toledano. Het verhaal volgt Driss, een illegale immigrant die bevriend raakt met Christiane – de eigenares van een bejaardentehuis in Parijs waar ze beiden werken als werknemers; ook François Claverie speelt de hoofdrol als hun patiënt Jean-Michel Sartre! Als je op zoek bent naar iets anders dan de typische Hollywood blockbuster, dan is dit misschien precies wat je nodig hebt, want ik garandeer je dat niemand ooit zoiets als “Intouches” heeft gezien.

De film in het kort

De film gaat over Philippe, een wat oudere man die verlamd is door het leven. Op een dag huurt hij Driss uit de armste delen van de stad in om hem te helpen in zijn landhuis en te proberen niet de hele dag verdrietig te zijn in ruil voor voedselbonnen; maar wat blijkt, deze nieuwe “assistent” heeft alleen maar gesolliciteerd zodat ze toch een werkloosheidsuitkering konden blijven krijgen! De twee vormen een onwaarschijnlijke vriendschap die uitgroeit tot meer dan alleen maar samen klusjes opknappen: nadat ze elkaar hebben geleerd hoe ze voedzame maaltijden moeten koken. Iets wat Phillipe nog nooit had gedaan omdat bedienden altijd voor hen kookten als ze rijk waren. Gaan ze met elkaar op pad voor hun allereerste afspraakje…om iets te zien dat opera heet (ik moet toegeven dat die scènes het meest interessante waren).

Verhaal

Het verhaal van Philippe Pozzi di Borgo is fascinerend en inspirerend. Zijn echte naam, Phillipe (een knipoog naar zijn Italiaanse roots) leeft nog steeds voort via twee helden – Driss Khellil in de film die Amedy Coulibaly speelt; ze zijn na al die tijd beste vrienden ondanks hun verschillende achtergronden! En Abdel Yasmin Sellou – de Algerijnse arts die verlamd raakte door een ongeluk tijdens het paragliden. Dit voordat hij uiteindelijk een van de rijkste mannen van Frankrijk werd toen hij in 1993 de startup Save The Children oprichtte die kinderen over de hele wereld helpt met toegang tot onderwijs.

François Cluzet

François Cluzet is de acteur die Philippe speelt in deze film. Maar laat je niet misleiden – hij lijkt helemaal niet op Dustin Hoffman, ondanks hun gelijkaardige uiterlijk!

Om zijn rol goed te spelen, moest Cluzet veel doen. In de TROS TV Show vertelde de echte Philippe hoe hij lange tijd door Cluzet werd geobserveerd en je kon ook zien hoe vaak deze acteur op en neer sprong om een aanval te simuleren tijdens een aflevering van die show!

Muziek

De pianomuziek in de film is van de Italiaanse componist Ludovico Einaudi, die bekend staat om zijn hedendaagse klassieke stukken. Op de soundtrack staan ook andere artiesten, waaronder Earth Wind and Fire’s “September” met hun eigen versie van The Ghetto song, beroemd geworden door Donny Hathaway; en ook Nina Simone die George Benson “Just One More Time” zingt Een CD met al deze liedjes werd vorig jaar na de release uitgebracht!

Een groot succes

In Frankrijk hebben meer dan 20 miljoen mensen de film gezien. In Duitsland en Nederland is de film bekeken door respectievelijk 5 miljoen mensen, waardoor Omar Sy tweevoudig César Award-winnaar is geworden en deze prestatie slechts één in zijn soort is die een dergelijke daad volbrengt!